Kino ekstremalne
Kino ekstremalne – kinematografia wyróżniająca się użyciem nadmiernej przemocy, tortur i seksu o charakterze ekstremalnym. Rosnąca popularność azjatyckich filmów w XXI wieku przyczyniła się do rozwoju kina ekstremalnego, choć kino ekstremalne nadal uważane jest za kultowy gatunek. Będąc stosunkowo nowym gatunkiem, kino ekstremalne jest kontrowersyjne i szeroko nieakceptowane przez media głównego nurtu[1]. Filmy ekstremalne skierowane są do określonej oraz małej publiczności[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prehistoria kina ekstremalnego wywodzi się z cenzury filmów artystycznych i taktyk reklamowych dla klasycznego kina eksploatacji na rynkach anglojęzycznych, wraz z późniejszymi liberalnymi przedstawieniami seksu w pierwszej połowie XX wieku i późniejszych latach[3].
Nazwa „kino ekstremalne” pochodzi od „linii filmów azjatyckich, które łączą w sobie kombinację sensacyjnych cech, takich jak ekstremalna przemoc, horror i szokujące wątki”[4].
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]Kino ekstremalne jest bardzo krytykowane i dyskutowane przez krytyków filmowych i publiczność. Toczyły się debaty na temat hiperseksualizacji, która sprawia, że filmy te stanowią zagrożenie dla standardów społeczności „głównego nurtu”[5].
Krytykowano również coraz częstsze stosowanie przemocy we współczesnych filmach. Od czasu pojawienia się filmów slasher-gore w latach 70. XX wieku rosnąca popularność kina ekstremalnego przyczyniła się do przypadkowej przemocy w popularnych mediach[6]. Niektórzy krytykują łatwą ekspozycję i niezamierzone ukierunkowanie na wiek dojrzewania przez ekstremalne filmy kinowe[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tim Dirks. „100 Most Controversial Films of All Time”. Filmsite. 9 lutego 2016.
- ↑ http://gtr.rcuk.ac.uk/project/C6FD3EB5-9542-4A98-B2E1-3F2E834B88FF[martwy link]
- ↑ Mattias Frey , Extreme Cinema: The Transgressive Rhetoric of Today’s Art Film Culture, Rutgers University Press, 15 marca 2016, ISBN 978-0-8135-7652-7 [dostęp 2021-08-12] (ang.).
- ↑ Eunah Lee. „Trauma, excess, and the aesthetics of the affect: the extreme cinemas of Chan-Wook Park”. Post Script 2014:33. Literature Resource Center. 7 lutego 2016.
- ↑ E. Pett. „A New Media Landscape? The BBFC, Extreme Cinema As Cult, And Technological Change”. New Review of Film and Television Studies 13.1 (2015): 83-99. Scopus. 9 lutego 2016.
- ↑ Barry S. Sapolsky, Fred Moliter, Sarah Luque. „Sex and Violence in Slasher Films: Re-examining the Assumptions”. J&MC Quarterly 80.1 (2003): 28-38. SAGE Journals. 9 lutego 2016.
- ↑ James D. Sargent, Todd F. Hetherton, M. Bridget Ahrens, Madeline A. Dalton, Jennifer J. Tickle, Michael L. Beach. „Adolescent Exposure to Extremely Violent Movies”. Journal of Adolescent Health 31.6 (2002): 449-454. JAMES MADISON UNIV’s Catalog.